Bir takım diyaloglar...

-Olmamak nasıl bir duygu sence?

-Olmamak mı?

-Evet. Olmamak.

-Olmamak... İmkansız gibi geldi bana. Biraz açıklasana, nasıl olmayabilir bir insan?

-Yokluğu düşün mesela. Birinin yokluğunu hissetmediğin an o yoktur artık değil mi?

-Benim için var olmaması onun olmaması anlamına gelmez ki.

-Var olmamak işte bahsettiğim şey. Birinin var olması için maddesel olarak bu dünyada olması yeterli mi sence?

-Eğer maddesel olarak burada ise, ruhu da burada değil midir?

-Ben ruhumun nerede olduğunu bilmiyorum.

-O zaman şu an konuştuğum kişi kim?

-Ben miyim?

-Soruyu ben sordum.

-Benim.

-Öyleyse?

-Tamam, şu an burada olabilirim. Ama olmadığım zamanlar da çok oluyor. 

-Burada olmadığında nerede oluyorsun?

-Bilmiyorum.

-Bir yerde oluyorsun ama değil mi? Nerede olduğunu bilmemen, hiç bir yerde olmadığın anlamına gelmez. Mesela çok sevdiğin terliğin. Şu an nerede?

-Bilmiyorum.

-Yerini bilmiyorsun. Peki... Ama o şu an herhangi bir yerde, öyle değil mi?

-Sanırım.

-Öyleyse olmamak mümkün değil. Orada, burada, şurada olmayabilirsin. Ama bir yerde varsın işte, var olmuşsun bir kere. Mekanın ne önemi var?

-Mekansızken de var olabilir mi insan?

-Maddesel olarak var olamasa da ruhu var olur. Şu anda neredesin?

-Seninleyim.

-Ben neredeyim?

-Bilmiyorum.

-Bilmek ister miydin?

-Sanırım evet.

-Öyleyse gözlerini aç!

-Ne?

-Gözlerini aç!

 Ve gözümü açtığımda kendimi tıklım tıklım dolu bir metro da buldum...